Dla rodziców

Drogi rodzicu, opiekunie

Zagrożenie uzależnieniami

Rodzice mają obowiązek przyswoić sobie podstawowe wiadomości o narkotykach. To prowokujące stwierdzenie „mają obowiązek” jest użyte celowo, gdyż ma podkreślić wagę problemu. Nie możemy zamykać oczu i zwalniać się z odrobiny wysiłku, aby wiedzieć, co i jak się dzieje. Dorośli powinni wiedzieć, co mogą zrobić, i faktycznie to robić. Gdy mimo to dziecku wydarzy się zła przygoda – będą umieli postępować właściwie, aby pomóc mu w powrocie. Nie będą też musieli przeżywać udręki wyrzutów sumienia, czyli  koncentrować się na sobie wtedy, kiedy trzeba umiejętnie i roztropnie pomóc dziecku. Dorośli powinni:

• Rozpoznać oznaki używania narkotyków.
• Ustalić z dziećmi i egzekwować regułę nieużywania narkotyków.
• Sami przestrzegać tej reguły.
• Prowadzić jasne i przedyskutowane z dziećmi normy i zasady. Nie zamykać oczu na przewinienia.
• Kontynuować interwencję, nawet gdy nie przynosi od razu sukcesu.
• Znać środowisko rówieśnicze dziecka (najlepiej z rodzicami włącznie). Zapraszać kolegów do domu.

• Kontaktować się z sąsiadami i lokalnymi placówkami oświatowymi i kulturalnymi.

Wszystkie te wskazania mogą działać wówczas, gdy są realizowane w domu, gdzie istnieją więzi rodzinne (nie idealne, ale wystarczające), gdy dziecko jest wspierane w dążeniach do realizowania swych zainteresowań, w sensownych aktywnościach, gdy dorośli wierzą w nie i wspomagają jego poczucie wartości
i podejmowania odpowiedzialności.

Jak pomagać dziecku, gdy zorientujesz się, że bierze?

• Pamiętaj, że od ciebie właśnie oczekuje pomocy w sytuacji zagrożenia.
• Uznaj fakt, że ma kontakt z narkotykami lub już jest uzależnione.
• Nie ufaj temu, co mówi, gdy masz pewność, że jest zagrożenie uzależnione.
• Nie licz na to, że problem rozwiąże się sam, podejmuj właściwe kroki.
• Zdobądź adresy wszystkich poradni i punktów konsultacyjnych, które mogą udzielić specjalistycznej pomocy terapeutycznej waszej rodzinie.
• Uważnie obserwuj jego życie, dowiaduj się, co robi i z kim spędza czas.
• Nie obawiaj się konfrontacji z dzieckiem. Gdy masz dowody na to, że bierze, przedstaw mu je. Rozmawiaj tylko z dzieckiem trzeźwym.
• Przygotuj pod kierunkiem terapeuty ds. uzależnień rozmowę z dzieckiem. Zaproś na nią osoby, które mogą służyć informacjami, radą i wsparciem. Zadbaj o to, abyście mieli na nią dużo czasu i aby  odbyła się w spokojnym miejscu. Nie rozpoczynaj rozmowy, gdy dziecko jest odrzucone.
• Nie chroń go przed konsekwencjami jego czynów.
• Przygotuj z konsultantem zestaw zadań i zasad, jakie będą obowiązywały was i dziecko (np. zerwanie ze starymi znajomymi, pozostawienie w trzeźwości). Przedstaw je dziecku.
• Nie idź na żadne układy, nie zgadaj się na najmniejsze dawki alkoholu i narkotyków.

Nie poddawaj się, gdy podjęte działania nie przynoszą efektów. Musisz wierzyć, że dziecko z tego wyjdzie. „Ważne telefony” znajdują się na stronie szkoły.

        Jak zorganizować naukę dziecka w domu?

• Ustal z dzieckiem stały czas odrabiania lekcji. Uczeń powinien na naukę w domu poświęcić od 1,5 do 2 godzin dziennie. Staraj się w miarę możliwości przestrzegać ustalonych godzin. Pamiętaj, że biologicznie uwarunkowana faza dobrej koncentracji przypada u większości dzieci na godziny pomiędzy 16 a 18.

• Zorganizuj czas dziecka tak, aby godziny nauki poprzedzone były odpoczynkiem po szkole. W tym czasie dziecko powinno zajmować się ulubionymi zajęciami. Odkładanie ulubionych przez dziecko zajęć na czas po odrobieniu lekcji powoduje, że spieszy się ono aby jak najszybciej zająć się tym co lubi i może niedbale wykonywać swoje obowiązki związane z nauką. Na kilka minut przed nadejściem pory nauki przypomnij dziecku, że powinno wkrótce zakończyć ulubione  zajęcia .

• Zadbaj o to, aby w czasie przypadającym na naukę domową dziecka w mieszkaniu przebywała jakaś osoba dorosła, która co 20-30 minut będzie kontrolować jak przebiega praca dziecka i zapyta „jak sobie radzisz”, itp.

• Pomóż dziecku stworzyć odpowiednie warunki do nauki: zapewnij ciszę (wyłącz telewizor, komputer, radio), poleć dziecku uprzątnąć z biurka zbędne przedmioty, przejrzyj razem z dzieckiem zeszyty, aby zorientować się ile pracy czeka je danego dnia, zaplanuj razem z dzieckiem kolejność nauki (najlepiej zaczynać od zadań sprawiających większą trudność, a na koniec nauki zostawić zadania łatwiejsze), poleć dziecku przygotować niezbędne do wykonania zadań materiały i przybory (np. kredki, ołówki, linijkę, cyrkiel, kalkulator, itp.), postaw na biurku dziecka zegar, który pozwoli mu kontrolować czas przeznaczany na naukę poszczególnych przedmiotów.

• W czasie przeznaczonym na naukę możliwe jest wprowadzenie jednej lub dwu kilkuminutowych przerw. Nie powinny być one w żadnym wypadku przeznaczone na inne zajęcia. Można podać dziecku wodę mineralną lub smakowitą, kaloryczną przekąskę albo zamienić kilka słów na przyjemny, relaksujący temat.

• Pod koniec czasu przeznaczonego na naukę sprawdź wspólnie z dzieckiem jego postępy:  przejrzyj zeszyty,  zadaj wyrywkowe pytania sprawdzające zapamiętanie wiadomości, zachęć dziecko do poprawienia ewentualnych błędów lub ponowne przeczytanie tekstu z podręcznika, jeśli nie w pełni zapamiętało najważniejsze wiadomości, pomóż dziecku zrozumieć problem jeśli autentycznie nie może z nim poradzić sobie samodzielnie.

• Na koniec pracy dopilnuj, aby dziecko zapakowało do teczki wszystkie niezbędne na następny dzień podręczniki, zeszyty i pomoce. Przejrzyj zawartość teczki dziecka pod kątem tzw. „rozpraszaczy” – rzeczy zbędnych, obciążających teczkę lub odwracających uwagę.

Niepowodzenia szkolne Twojego dziecka

Niepowodzenia szkolne występują jeśli uczeń natrafia w szkole na trudności, których nie jest w stanie pokonać. Problem dotyczący niepowodzeń szkolnych ważny jest nie tylko dla ucznia i jego rodziców/opiekunów, ale również dla grona pedagogicznego oraz szkoły. Niektórym uczniom zadania  stawiane przez nauczycieli sprawiają poważne problemy, mają w trudności w uczeniu się i sprostaniu wymaganiom szkolnym.  Zdarza się, iż z powodu niepowodzeń edukacyjnych tracą wiarę we własne możliwości, motywację do nauki, nie zależy im na otrzymaniu promocji do następnej klasy czy ukończenia szkoły – to sygnał, że Wasze dziecko potrzebuje pomocy.

• Każdy uczeń ma prawo (bezpłatnie i dobrowolnie) korzystać z pomocy psychologiczno  - pedagogicznej udzielanej przez szkołę.
• Ważnym wsparciem dla Twojego dziecka może okazać się indywidualizacja pracy z nim, dostosowanie wymagań przez nauczycieli oraz systematyczne i aktywne uczestnictwo
  w zajęciach wyrównujących braki w nauce.
• Aby móc podjąć odpowiednie kroki profilaktyczne i interwencyjne , należy wcześniej zidentyfikować symptomy trudności  Twojego dziecka w nauce.
  Co ma wpływ na niepowodzenia szkolne?
• Ważne jest niezmiernie aby rodzice/opiekunowie na bieżąco zapoznawali się z wpisami
  w dzienniku elektronicznym, kontaktowali się z wychowawcą i nauczycielami przedmiotów, informowali o swoich spostrzeżeniach, pytali o wszystkie sprawy dotyczące szkolnej sytuacji dziecka.
• Istotnym zadaniem rodziców/opiekunów jest zaspakajanie podstawowych potrzeb psychicznych dziecka. Dziecko, które ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa rozwija się szybciej i lepiej w zakresie sprawności umysłowej, fizycznej i kontaktów społecznych.
• Rodzice/opiekunowie, korzystajcie z konsultacji pedagoga  i psychologa w szkole oraz specjalistów w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej  ul. Główna 3 Radom
  tel.: 48 331 45 10,  kom.:  512 050 930.
  Sukcesy szkolne Twojego dziecka jest naszą wspólną sprawą.